Kindsheidoptocht

Omschrijving

Kindsheidoptocht.

De kindsheidoptocht had tot doel had om aandacht bij kinderen te vragen voor de missie en de uitbreiding van het katholieke geloof. Er was een jaarlijkse kindsheidoptocht en daarin liepen de verschillende buurtschappen in groepen mee.

In de optocht waren de kinderen verkleed, bijvoorbeeld als missionaris, missiezuster of als missiekinderen en daarbij waren de Chineesjes en negertjes het populairst. De kinderen kregen van thuis wat geld mee.

Joep Duckers vertelt, vult aan uit een artikel van het Dagblad van Noord-Limburg:

"Terug naar de zomer van 1957.

Blerick als toneel van de grootste kindsheidsoptocht ooit. Door de straten trok een verhaal van heidendom, verlossing en missie – met 2500 kinderen en 30 praalwagens. Wie in de zomer van 1957 in Blerick woonde, herinnert zich wellicht nog levendig die ene zondagmiddag in juli. De dag waarop 2500 kinderen en dertig indrukwekkende wagens een optocht vormden die drie kilometer lang door het dorp slingerde – een bonte, feestelijke en diep religieuze stoet. De kindsheidsoptocht van 26 juli 1957 groeide uit tot een cultureel en spiritueel hoogtepunt in het katholieke leven van het naoorlogse Blerick. Wat begon als een religieus initiatief, groeide door de inzet van de drie parochies – Lambertus, Hubertus en Antonius – uit tot een spektakel dat nog altijd tot de verbeelding spreekt.

Een levend catechismus op straat.
De optocht was niet zomaar een feestelijke parade. Het was een ‘lopend verhaal’, een theatraal en visueel indrukwekkend catechismus waarin kinderen in kleurrijke kledij en met expressieve wagens de grote lijn van de katholieke boodschap verbeeldden. Het begon met het heidendom, uitgebeeld door kinderen van de Lambertusparochie: medicijnmannen, Boeddhisten, slavernij, lijkverbranding en andere taferelen die volgens het missiedenken ver van het christendom stonden. Daarna volgde de “heilsboodschap van Christus”, met scènes uit het leven van Jezus, verzorgd door de Hubertusparochie. Tot slot kwam het derde deel: de “missieuitvoering” – een ode aan de paters, zusters en leken die wereldwijd het geloof verspreidden, uitgebeeld door de Antoniusparochie. Van inlandse bisschoppen tot katholiek onderwijs en medische zorg: alles kwam aan bod.

Samenspel van geloof en gemeenschap.
Wat dit evenement zo bijzonder maakte, was de kracht van samenwerking. In een tijd waarin Blerick nog duidelijk rond parochies georganiseerd was, wisten de drie geloofsgemeenschappen de handen ineen te slaan. Gezonde rivaliteit bij het bouwen van de wagens leidde niet tot verdeeldheid, maar tot verbeeldingskracht en vakmanschap. Niet alleen kinderen, maar ook talloze vaders en moeders, vrijwilligers, harmonieleden en verenigingen werkten wekenlang aan kostuums, wagens, routes en muziek. De hele gemeenschap leefde naar deze zondag toe. Een optocht voor het geheugen van Blerick Het diocesane missiecomité zag de potentie van deze indrukwekkende stoet en besloot foto’s te maken voor een diaserie die in Limburg en daarbuiten vertoond kon worden. Ook werd er een fotowedstrijd uitgeschreven met een hoofdprijs van 25 gulden – een aanzienlijk bedrag in die tijd. De optocht werd een voorbeeld van wat katholieke opvoeding, creativiteit en gemeenschapszin konden voortbrengen. Het was religieuze vorming in levende lijve, maar ook theater, geschiedenisles, logistieke krachttoer en volksfeest in één.

Wat blijft ?
Zestig jaar later mogen we ons afvragen: wat blijft er van zo’n optocht hangen in het collectieve geheugen van Blerick? Ouderen zullen het zich herinneren als een hoogtepunt uit hun jeugd. Jongeren kennen het wellicht alleen uit verhalen of vergeelde foto’s. Maar het verhaal van die ene zondag in juli 1957 laat zien waartoe een gemeenschap in staat is als zij zich samen inzet voor iets groters dan zichzelf. 

Uitzendingsdag 1957 - Een nationale missie begint in Blerick.
Terwijl duizenden kinderen zich opmaken voor de grootste Kindsheidsoptocht ooit, vol kleurige kostuums en fantasierijke praalwagens, klinkt op de achtergrond een serieuzere noot. De Blerickse missionaris pater H. Wilbers, pas teruggekeerd uit China en inmiddels overste van de Missionarissen van Scheut, is de initiatiefnemer
van een bijzonder landelijk moment: de allereerste Nationale Uitzendingsdag. Deze valt dat jaar op zondag 28 juli en wordt, mede dankzij een gelukkig toeval, in harmonie gevierd met de kleurrijke Blerickse optocht. In het programmaboekje van de optocht legt pater Wilbers uit waarom deze dag nodig is. Hij wijst erop dat de inzet van Nederlandse missionarissen vaak onzichtbaar blijft voor de gewone katholiek: „De activiteit op het gebied van de missie is voor zeer veel mensen volkomen onbekend.” Volgens hem krijgt men te vaak slechts „details” mee – zoals missiekalenders en kerkcollectes – terwijl de daadwerkelijke, wereldwijde inzet van honderden  missionarissen onopgemerkt blijft. "In de laatste vijf jaar vertrokken er jaarlijks gemiddeld 150 Nederlandse paters naar de missie,” schrijft hij. „Zonder reclame of drukte, in kleine groepjes.”

Deze stille toewijding verdient, zo stelt Wilbers, publieke erkenning. En dat gebeurt nu: in de kathedraal van Utrecht zal aartsbisschop Alfrink namens heel katholiek Nederland het missiekruis uitreiken aan een nieuwe lichting van 150 missionarissen. De samenkomst van de Kindsheidsoptocht en de Uitzendingsdag in Blerick onderstreept het dubbele doel van dit moment: feestelijke betrokkenheid van de jeugd en waardige erkenning van de volwassen roeping. Terwijl de kinderen de wereld van de missie verbeelden in bonte stoeten en zelfgemaakte maquettes, worden elders in Nederland jonge mannen en vrouwen symbolisch uitgezonden naar de verste uithoeken van de wereld. Pater Wilbers laat met deze dag zien dat de missie niet enkel een verre droom is, maar een levende, voortdurende realiteit – gedragen door velen, ook uit Blerick."

(Bron: Dagblad voor Noord-Limburg dd. 27 juli 1957)

Informatie

Meer info