Baer Kerp

Omschrijving

Baer Kerp:

Baer Kerp, dé kastelein van Blerick uit de jaren '60 en '70. Op de foto poseert Baer Kerp nadrukkelijk op een ontspannen manier, maar zijn meest karakteristieke houding was toch hangend op de tapkraan, waarbij een van zijn krulrijke lokken over zijn voorhoofd viel. Om het beeld compleet te maken hoor je zijn donkere stem diep rochelend zuchten, af en toe afgewisseld met een bulderlach. Zijn conversatie was vaak doorspekt met “makkers”, een woord waar hij een duidelijke voorkeur voor had.

Het was de tijd van “grote pils” of “kleintje pils”. In het grote glas zat wel iets meer, maar het kleintje was handzamer en volgens velen lekkerder drinken. De prijs was raar genoeg hetzelfde. Baer nam op regelmatige tijden zelf altijd een “kleintje”, dat in één doorwrochte teug naar binnen ging. Achter hem, tegen de muur, hing een klein portretje, waarop hij in een luie stoel naar de fotograaf proostte. Het onderschrift luidde: ”Mach mal Pause”. Die spreuk paste perfect bij hem en zijn arbeidzaam leven, want hij verdiende zijn brood graag, maar het moest niet te gek worden met “het zweet des aanschijns”. Dat bleek het best tijdens de carnavalsdagen, als zijn kroeg bomvol stond met gasten. Alle stoelen waren weg en de kale tafels stonden tegen de muur, als zit-, staan- of hangplaats. Achter in het zaaltje was een extra buffet ingericht en dat was nodig ook. Bestellen gebeurde meestal per blad. Dat waren 13 of 14 kleintjes, die met jeugdige overmoed kwistig rondgedeeld werden. Had je over, dan gingen die naar omstanders. Je deelde immers ook mee van hun overschot. Dat kon in die tijd nog, omdat de horeca zich nog niet uit de markt had geprijsd.

Baer zelf was tijdens deze dagen maar af en toe te zien. Hij had personeel ingehuurd. Heel af en toe kwam hij wel eens zijn zaak binnen, keek lichtelijk ontsteld naar het massale drinkgelag en spoedde zich terug naar zijn woonruimte boven het café.Een redelijk aantal bezette barkrukken was hem druk genoeg, zoals ook de na-repetitie van het kerkelijk zangkoor. De leden zongen vaak vrolijk nog even door, zij het een profaner repertoire. De Bananaboatsong van Harry Belafonte bijvoorbeeld. Één der solisten zong dan zijn partij op het toilet, omwille van het afstand-effect.(Déééééééééjo, de dee-hee-hee-jo). Zoals de meeste kasteleins in Blerick sponsorde Baer een voetbalelftal. Ook dit onderdeel van het café had iets speciaals. Het team speelde onder de naam “Real Baerkes”. Men had zelfs contact gezocht met de Madrileense naamgever. Aan de muur hing een ingelijste brief (met vertaling) waarin een functionaris van Real Madrid grootmoedig toestond de naam te gebruiken.

In deze tijd van mooie cafés met dure consumpties (maar geen kleintjes), superieur licht, hoog opgeleid personeel en muzikale decibellen, die een gesprek onmogelijk maken, is het aangenaam terugdenken aan een kastelein, die je kon vergasten op een zucht, een bulderlach, een verhaal over de streken van “die makkers” en een kleintje.

Peter Jansen (uit wijkblad de Punt)

Informatie

Meer info